Ram Ram,
Er is mij gevraagd om kort te reflecteren op de documentaire screeing van It’s a Girl.
Als pandit en geestelijk verzorger focus ik me voornamelijk op jongeren en jonge ouders. Binnen deze kringen merk ik duidelijk het effect van Hindoestaanse/Indiase cultuur op de psyche van jongeren, vorming van hun wereldbeeld, maar ook hun beeld over de waarde van vrouwen en mannen. Ik krijg niet alleen te maken met mensen uit Suriname en Nederland de zogenaamde PIO’s, maar ook met jongeren uit de NRI kringen.
Ik denk dat we te maken hebben met een wereldbeeld dat zich afhankelijk van plaats en middelen manifesteert op verschillende manieren. In de documentaire ‘It’s a Girl’, zien we hoe het probleem zich manifesteert in de vorm van female feticide of female infanticide. Er wordt ook gepraat over dahej / dowry als middel om geld/resources binnen te halen via een vrouw/meisje.
Hier in Nederland manifesteert het zich ook, maar dan net iets anders. Ik krijg als geestelijk verzorger genoeg getraumatiseerde vrouwen voor me die abortus hebben gepleegd, omdat ze een meisje kregen. Er is ook een vorm van moderne dowry, ik noem het dahej 2.0. Waar er eerst een relatie wordt aangegaan met een meisje en wanneer het tijd wordt voor een huwelijk, haar geluk en financiële zekerheid afhangt van haar vader die bijvoorbeeld zijn perceel in Suriname moet verkopen en het geld moet geven aan de jongen. Of dat het zo ‘slecht gaat in het huwelijk’ en dat het alleen goed zal gaan wanneer de ouders van het meisje regelmatig geld geven aan hun schoonzoon. Een ander voorbeeld: als een meisje verkracht is wordt er van alles gedaan om het geheim te houden. Niet zozeer om haar gevoel niet te schaden, maar omdat ze anders dusdanig in waarde is gedaald dat je niet met haar zou willen/ kunnen trouwen of met haar zou willen blijven als zij al in een relatie zat. Dit komt natuurlijk ook flink voor in India, maar jammer genoeg ook hier in Nederland.
Ik geloof dat het gaat om een wereldbeeld waar de waarde van een vrouw niet afhangt van haar ‘zijn’, maar van haar rol en hoe goed ze die kan vervullen. Een simpel voorbeeld: Een meisje is pas waardevol als je met haar kan pronken op een feest, pronken hoeveel kinderen je met haar hebt, haar kan gebruiken om te genieten in bed etc. Het heeft niets te maken met haar capaciteit om te studeren, atletisch te excelleren of kunst en cultuur op prachtige wijze te kunnen portretteren. De cultuur bepaalt haar waarde heel anders.
Dit is een groot probleem, want het is een systeem opgezet dat de jongens en meisjes van deze generatie vormt, om de meisjes van de volgende generatie te onderdrukken. (zie hoe vaak (schoon)moeder en (schoon)dochter relaties fout lopen. Daarnaast zie ik hoeveel vrouwen organisaties zijn opgericht zowel binnen alsook buiten India. Ik heb op internet gelezen dat India meer vrouwen organisaties heeft dan welk land ook op de wereld. Maar wat doen deze organisties? Ik zou zelfs beargumenteren dat het de zaak zelfs kan verergeren, doordat er veel vrouwen organisaties zijn die meer anti-man zijn dan pro-vrouw. Ik geloof dat dit alleen aangepakt kan worden als mannen actief de leiding nemen om dit probleem aan te pakken en het wereldbeeld welke voornamelijk in stand wordt gehouden door mannen structureel te veranderen.
Een vrouw moet gezien worden als een mens, niet als een sub-mens of een mens waar voordelen uit gehaald kan worden of een functie mee vervuld kan worden, maar gewoon een mens, die ook het recht heeft op leven, vrijheid en het recht om haar eigen geluk na te streven, wat het ook voor haar moge zijn.
Ashish Mathura